تاریخ بروزرسانی: 1 اسفند 1402

روان درمانی پویشی و تکنیک های آن چیست؟

روان درمانی روان پویشی یک مکتب فکری در روانشناسی است که بر ضمیر ناخودآگاه و تأثیر تجربیات گذشته بر رفتار فعلی تمرکز دارد. این مکتب از زیگموند فروید، روانشناس اتریشی سرچشمه گرفته است و در طول زمان از طریق مشارکت سایر روانشناسان تکامل یافته است.

مفاهیم کلیدی در روان درمانی روان پویشی عبارتند از:

ضمیر ناخودآگاه: بر اساس تئوری روان پویشی، بخش قابل توجهی از فعالیتهای ذهنی در سطح ناخودآگاه رخ میدهد و بر افکار، احساسات و رفتارها بدون آگاهی تأثیر می گذارد.
نقش تجارب اولیه: روانشناسان روان پویشی معتقدند که تجربیات اولیه دوران کودکی، بویژه تجربیات مربوط به روابط با والدین یا مراقبان، نقش مهمی در شکل گیری شخصیت و رفتار دارند.
هویت، نفس و فرا نفس: فروید مدلی از ذهن را ارائه کرد که از سه جزء تشکیل شده است: هویت (نهاد)، نفس (خود) و فرا نفس (فرا خود). هویت بر اساس اصل لذت عمل میکند و به دنبال ارضای فوری امیال است. نفس بر اساس اصل واقعیت عمل میکند و بین خواسته های هویت و محدودیتهای دنیای بیرونی تعادل برقرار می کند. فرا نفس معرف معیارهای اخلاقی است.
مکانیسم‌های دفاعی: نظریه روان‌پویشی نشان می‌دهد که افراد از مکانیسم‌های دفاعی برای مقابله با اضطراب و محافظت از خود در برابر افکار و احساسات تهدیدکننده استفاده می‌کنند. به عنوان مثال میتوان به سرکوب، انکار، فرافکنی و عقلانی سازی اشاره کرد.
روانکاوی: فروید رویکردی درمانی به نام روانکاوی را برای کشف و درک ضمیر ناخودآگاه ایجاد کرد. در روانکاوی، درمانگر به بیمار کمک میکند تا از طریق تکنیکهایی مانند تداعی آزاد، تجزیه و تحلیل رویا، بینش خود را نسبت به تعارضات ناخودآگاه و افکار سرکوب شده بدست آورد.

در حالی که تأثیر نظریه‌های روان پویشی سنتی در روانشناسی رایج کاهش یافته است، رویکردهای روان پویشی معاصر با سایر روش‌های درمانی تطبیق یافته و ادغام شده‌اند. امروزه درمان روان پویشی هنوز هم مورد استفاده قرار میگیرد و بر کاوش فرآیندهای ناخودآگاه، درک تأثیر تجربیات اولیه و ارتقای خودآگاهی برای ایجاد تغییرات مثبت در زندگی فرد تأکید دارد.

چه کسی کاندیدای مناسب برای درمان روان پویشی است؟

یک کاندیدای خوب برای درمان روان پویشی فردی است که به دنبال درک عمیق تری از افکار، عواطف و رفتارهای خود بوده و پذیرای تغییرات است. افرادی با کنجکاوی در مورد ضمیر ناخودآگاه خود، تمایل به کشف تجربیات گذشته و تمایل به رشد شخصی پایدار میتوانند از روان پویشی سود ببرند. درمان روان پویشی برای کسانی که مشکلات عاطفی و رفتاری مزمن یا تکرار شونده دارند مناسب است؛ زیرا هدف آن رسیدگی به علل زمینه ای است. افرادی که مشکلات روابط را تجربه میکنند، چالش های بین فردی دارند یا به دنبال بینش در مورد الگوهای روابط هستند ممکن است این رویکرد را ارزشمند بدانند. این درمان برای کسانی که مایل به سرمایه گذاری در یک فرآیند درمانی طولانی تر هستند و اهمیت رابطه درمانی را ارزشمند میدانند بهترین گزینه است. این روش ممکن است برای کسانی که به دنبال راه حل های سریع یا مداخلات بسیار ساختاریافته هستند ایده آل نباشد، بلکه برای افرادی که متعهد به کاوش جامع دنیای درونی خود برای تغییرات مثبت بلند مدت هستند، ایده آل باشد.

چه اختلالاتی با روان پویشی بهتر درمان می شوند؟

درمان روان پویشی برای افرادی که دارای شرایطی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلالات شخصیتی (مانند اختلالات شخصیت مرزی یا خودشیفته) و اختلالات خوردن هستند، مناسب است. ثابت شده است که این روش در پرداختن به مسائل مربوط به رابطه، شرایط مربوط به تروما مانند PTSD، درد مزمن، اختلالات روان تنی و مسائل مربوط به عزت نفس مفید است. این رویکرد فرآیندهای ناخودآگاه، تعارضات حل نشده و تجربیات اولیه را بررسی میکند و هدف آن ایجاد تغییرات بلندمدت در الگوهای فکری و رفتارها است. در حالی که درمان روان پویشی ممکن است انتخاب اولیه برای مداخلات حاد یا بسیار ساختاریافته نباشد، اما در ارائه کاوش و درک عمیق مسائل زیربنایی برتری دارد و بویژه برای افرادی که به دنبال رشد شخصی پایدار و بینش در مورد علل اصلی چالش‌های روانی خود هستند، مؤثر است.. تمرکز درمان بر رابطه درمانی، خود انعکاس و درک کل نگر از فرد، آنرا به گزینه‏ای ارزشمند برای کسانی که متعهد به یک فرآیند درمانی گسترده‏تر و اکتشافی هستند، تبدیل میکند.

مزایا و معایب روان درمانی چیست؟

روان درمانی پویشی پرداختن به مسائل اساسی و ایجاد تغییرات پایدار را ارائه میدهد. این برای افرادی مناسب است که به فکر خود بوده، به دنبال رویکردی جامع هستند و برای رشد شخصی بلندمدت ارزش قائل هستند. با این حال ماهیت زمان‏ بر آن ممکن است کسانی را که به دنبال راه حلهای سریع هستند منصرف کند. ذهنیت در تفاسیر و فقدان پشتوانه تجربی برای برخی جنبه‏ها نگرانیهایی را در مورد اعتبار علمی آن ایجاد میکند. هزینه درمان ممکن است یک ایراد اساسی باشد و دسترسی به آنرا محدود کند. اگرچه برای مسائل مزمن مؤثر است، اما ممکن است برای کسانی که شرایط خاصی دارند که نیاز به مداخلات دستوری بیشتری دارند مناسب نباشد. با وجود این محدودیت‌ها، درمان روان پویشی گزینه‌ای ارزشمند برای کسانی است که متعهد به فرآیند بازتابی هستند، علاقه‌مند به درک فرآیندهای ناخودآگاه هستند.

منابع: openpress.usask.ca ، forbes.com ، kmatherapy.com

لطفا به این مطلب امتیاز دهید:

[تعداد رای: 1 - میانگین امتیاز: 4]