تاریخ بروزرسانی: 18 دی 1402

اتانازی یا مرگ خود خواسته چیست؟

اتانازی که از دو واژه یونانی eu (خوب) و thanatos (مرگ) گرفته شده است، به عمل عمدی پایان دادن به زندگی شخصی برای کاهش درد و رنج بویژه در موارد بیماری لاعلاج، درد غیرقابل تحمل یا شرایط غیرقابل درمان اشاره دارد. این رویه مناقشه برانگیز به دلیل پیامدهای اخلاقی، قانونی و مذهبی، بحث های چند وجهی را در سطح جهانی برانگیخته است. اتانازی اشکال مختلفی دارد. اتانازی فعال شامل یک اقدام عمدی برای مرگ بیمار است، مانند تجویز دوز کشنده دارو. از سوی دیگر اتانازی غیرفعال شامل متوقف کردن یا کنار گذاشتن درمان ضروری برای حفظ زندگی است که به بیمار اجازه می‌دهد به طور طبیعی بمیرد.

دیدگاه های گوناگون و ملاحظات اخلاقی

اتانازی دیدگاه های متضادی را برمی انگیزد که ریشه در اعتقادات اخلاقی، اخلاقی و مذهبی دارد. حامیان بر حق مردن با عزت استدلال می کنند و بر استقلال فرد و تسکین رنج تاکید می کنند. آنها از جنبه دلسوزانه پایان دادن به دردهای غیرقابل تحمل و ایجاد حق انتخاب برای افراد، بویژه در مواردی که کیفیت زندگی به شدت به خطر میافتد، حمایت میکنند. با این حال، مخالفان نگرانیهای اخلاقی قابل توجهی را مطرح می کنند. آنها مخالف پایان عمدی زندگی هستند و به قداست زندگی و مشکلات احتمالی قانونی کردن اتانازی اشاره میکنند. نگرانی در مورد جمعیت آسیب پذیر که به دلیل عوامل اجتماعی، مالی یا خانوادگی تحت فشار قرار میگیرند، اغلب ابراز می شود. همچنین در صورت تبدیل شدن اتانازی به یک عمل قابل قبول، ترس از سوء استفاده احتمالی و کاهش ارزش زندگی انسان وجود دارد.

معضل اخلاقی اتانازی توسط باورهای فرهنگی و مذهبی متفاوت پیچیده تر میشود. برخی از گروه های مذهبی اتانازی را از نظر اخلاقی غیرقابل قبول می دانند و زندگی را مقدس و تحت صلاحیت الهی می دانند. در مقابل، دیگران شفقت و رحمت را به عنوان دلایلی برای حمایت از اتانازی در شرایط خاص تفسیر میکنند. پیمایش در چشم انداز پیچیده اتانازی مستلزم بررسی دقیق حقوق فردی، ارزش های اجتماعی و اصول اخلاقی است. یکی از راه حل های بالقوه در ایجاد چارچوب های قانونی جامع نهفته است که استقلال بیمار را در اولویت قرار می دهد و در عین حال از اجبار و سوء استفاده محافظت می کند.

آیا اتانازی می تواند باعث PTSD شود؟

این سوال که آیا اتانازی می تواند باعث اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود، پیچیده است و به دلیل تعداد محدود مطالعاتی که به طور خاص روی این موضوع متمرکز شده اند، شواهد تجربی قطعی ندارد. با این حال، عمل اتانازی بویژه برای کسانی که در فرآیند تصمیم‌گیری درگیر هستند یا کسانی که در طول عمل حضور دارند، در واقع می‌تواند منجر به پریشانی عاطفی و آسیب‌های روانی قابل توجهی شود. شرکت در پایان عمدی یک زندگی، حتی در مواردی که انتخابی دلسوزانه تلقی میشود، می تواند تأثیرات عاطفی عمیقی داشته باشد. افراد درگیر از جمله اعضای خانواده، مراقبان یا متخصصان پزشکی، ممکن است پس از عمل اتانازی، احساس گناه، اندوه، ناراحتی اخلاقی و پرسش‌های وجودی را تجربه کنند.

اگرچه همه افراد به دنبال چنین تجربه ای دچار PTSD نمیشوند، اما برای برخی افراد، وزن عاطفی و پیچیدگی اخلاقی پیرامون اتانازی میتواند به ایجاد یا تشدید علائم PTSD کمک کند. این می تواند شامل افکار یا خاطرات مزاحم مربوط به رویداد، رفتارهای اجتنابی، تغییرات خلقی منفی و افزایش برانگیختگی یا واکنش پذیری باشد. تحقیقات بیشتر و مطالعات جامع برای بررسی اثرات روانی اتانازی بر افراد درگیر برای درک تأثیرات بلندمدت بالقوه بر سلامت روان، از جمله ایجاد شرایطی مانند PTSD ضروری است. خدمات مشاوره، پشتیبانی و توجیهی برای افرادی که مستقیماً در تصمیم‌گیری‌ها یا رویه‌های مربوط به اتانازی درگیر هستند، ضروری است تا به رفاه عاطفی خود رسیدگی کنند و خطر پریشانی روانی را کاهش دهند.

پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین میزان افسردگی

آیا گریه کردن در زمان اتانازی اشکالی ندارد؟

کاملاً طبیعی است که در طول اتانازی احساس عاطفی و گریه کنید، بخصوص اگر عمیقاً با فردی که تحت عمل قرار میگیرد در ارتباط باشید یا در فرآیند تصمیم گیری مؤثر باشید. اتانازی برای بسیاری از افراد درگیر، تجربه ای عمیقاً دشوار و احساسی است. گریه پاسخ طبیعی انسان به غم، از دست دادن و سنگینی احساسی چنین موقعیتی است. این کار راهی برای افراد برای ابراز و پردازش احساسات و کنار آمدن با احساسات شدید مرتبط با خداحافظی با یک عزیز است. این به معنای ضعف نیست. در عوض، این بازتابی از روابط عمیق، عشق و شفقت نسبت به فردی است که تحت اتانازی قرار می گیرد.

برای اعضای خانواده و دوستان، حضور در حین اتانازی میتواند یک لحظه فوق العاده چالش برانگیز باشد. ضروری است که به خود اجازه دهیم احساسات را بطور آشکار تجربه کرده و ابراز کند، زیرا سرکوب این احساسات بطور بالقوه می تواند در دراز مدت منجر به افزایش پریشانی شود. متخصصان مراقبت های بهداشتی که اتانازی را انجام میدهند یا در طول فرآیند حضور دارند نیز فشار عاطفی را تجربه میکنند. آن‌ها اغلب با بیماران و خانواده‌هایشان ارتباط برقرار می‌کنند و شرکت در اتانازی می‌تواند از نظر عاطفی نیز برای آنها دردسرساز باشد. برای آن‌ها بسیار مهم است که سیستم‌های پشتیبانی برای پردازش احساسات و درخواست کمک در صورت نیاز وجود داشته باشند.

در اصل گریه کردن در طول اتانازی اشکالی ندارد و این یک پاسخ طبیعی و قابل درک به یک لحظه عمیقا احساسی و چالش برانگیز است. درک، همدلی و حمایت از کسانی که این تجربه دشوار را پشت سر می گذارند ضروری است.

به سوی راه حل های اخلاقی

بحث پیرامون اتانازی مستلزم یک رویکرد متعادل است که به استقلال فردی احترام می‌گذارد و در عین حال تضمین‌های سختگیرانه برای جلوگیری از سوء استفاده را تضمین می‌کند. قانونی شدن مستلزم مقررات دقیق و معیارهای سختگیرانه برای اجرای آن است. یک راه حل اجرای پروتکلها و دستورالعملهای دقیق است که شامل نظرات متعدد پزشکی و ارزیابی های روانشناختی برای ارزیابی ظرفیت ذهنی بیمار و اطمینان از رضایت آگاهانه است. چنین پروتکل‌هایی می‌توانند از تصمیم‌های تکانشی جلوگیری کنند و از افراد آسیب‌پذیر محافظت کنند و خطرات اجبار را کاهش دهند.

ابتکارات آموزش و آگاهی به همان اندازه حیاتی هستند. افزایش درک عمومی از گزینه‌های مراقبت تسکینی، مدیریت درد و انتخاب‌های پایان زندگی، افراد را قادر می‌سازد تا تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد مراقبت خود بگیرند. همچنین به کاهش ترس های مرتبط با رنج کمک میکند و بطور بالقوه نیاز درک شده به اتانازی را کاهش می دهد. علاوه بر این، تقویت گفتگوهای صریح میان متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، سیاست‌گذاران، اخلاق‌گرایان و رهبران مذهبی در شکل‌دهی قوانین جامع و فراگیر ضروری است. این تلاش مشترک می‌تواند نگرانی‌ها را از دیدگاه‌های مختلف برطرف و چارچوب‌هایی ایجاد کند که تعادلی بین شفقت و ملاحظات اخلاقی ایجاد کند.

در نتیجه اتانازی همچنان یک موضوع عمیقا بحث برانگیز است که بر اساس ملاحظات پیچیده اخلاقی و قانونی استوار است. درک و پیمایش این زمین حساس نیازمند رویکردی چندوجهی است که به استقلال فردی احترام می‌گذارد و در عین حال از خطرات و سوء استفاده‌های احتمالی محافظت می‌کند. با اولویت دادن به مقررات سختگیرانه، رضایت آگاهانه، آموزش و گفتگوی فراگیر، جامعه می‌تواند برای مقابله با چالش‌های مرتبط با اتانازی و در عین حال حفظ حرمت و قداست زندگی تلاش کند.

منابع: drandyroark.com , missouri.edu , animalsandsociety.org

لطفا به این مطلب امتیاز دهید:

[تعداد رای: 1 - میانگین امتیاز: 4]