درمان ADHD یا عدم تمرکز در بزرگسالان

اختلال کمبود تمرکز و بیش فعالی یا ADHD به کودکان محدود نمی شود. 30 تا 70 درصد از کودکان مبتلا به ADHD هنگامی که بزرگ می شوند علائم خود را ادامه می دهند. علاوه بر این، افرادی که هرگز در کودکی تشخیص داده نشدند، ممکن است علائم واضح تری در بزرگسالی داشته باشند که باعث ایجاد مشکل در شغل یا روابط شان شود. بسیاری از بزرگسالان متوجه نمی شوند که به ADHD مبتلا هستند و این موضوع، آنها را درمورد اینکه چرا به نظر می رسد اهدافشان دور از دسترس است دچار ابهام می کند.

ADHD چیست؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) تشخیصی است که برای افرادی که با مشکلات زیر مواجه هستند داده می شود:

• بی توجهی: به سختی می توان تمرکز کرد.
• بیش فعالی: احساس بی قراری و تلاش برای یک جا نشستن.
• تکانشگری: گفتن یا انجام کارها بدون اینکه ابتدا به عواقب آن فکر کنید.

برای افراد مبتلا به ADHD، این چالش‌ها معمولاً از دوران کودکی شروع می‌شوند و برای بیشتر افراد با بزرگ شدن ادامه می‌یابند، اگرچه ممکن است تغییر یا بهبود پیدا کنند. این چالش‌ها همچنین بر افراد در بسیاری از زمینه‌های زندگی تأثیر می‌گذارد.

تشخیص ADHD

تشخیص علائم و نشانه های ADHD در بزرگسالان دشوار است. با این حال، علائم اصلی در اوایل زندگی و قبل از 12 سالگی شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد و مشکلات زیادی ایجاد می کند. هیچ تستی به تنهایی نمی تواند ADHD را تشخیص دهد و تشخیص احتمالاً شامل موارد زیر خواهد بود:

• معاینه فیزیکی: برای کمک به رد سایر علل احتمالی علائم شما.
• جمع‌آوری اطلاعات: مانند پرسیدن سوالاتی در مورد مسائل پزشکی فعلی، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی، و سابقه علائم شما.
• مقیاس های رتبه بندی ADHD یا تست های روانشناختی: برای کمک به جمع آوری و ارزیابی اطلاعات در مورد علائم شما و سایر شرایطی که شبیه ADHD هستند.

برخی از شرایط پزشکی یا درمان‌ها ممکن است علائم و نشانه‌هایی مشابه علائم ADHD ایجاد کنند. برای مثال:

• اختلالات سلامت روان: مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات سلوک، نقص یادگیری و زبان، یا سایر اختلالات روانپزشکی.
• مشکلات پزشکی: که می تواند بر تفکر یا رفتار تأثیر بگذارد، مانند اختلال رشد، اختلال تشنج، مشکلات تیروئید، اختلالات خواب، آسیب مغزی یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی).
• داروها: مانند سوء مصرف الکل یا سایر مواد و برخی داروها.

درمان

درمان‌های استاندارد ADHD در بزرگسالان معمولاً شامل دارو، آموزش مهارت‌ها و مشاوره روان‌شناختی است. ترکیبی از اینها اغلب موثرترین درمان است. این درمان ها می توانند به مدیریت بسیاری از علائم ADHD کمک کنند، اما آن را درمان نمی کنند. ممکن است مدتی طول بکشد تا مشخص شود چه چیزی برای شما بهتر است.

دارو درمانی

دارو یک ابزار است، نه یک درمان برای ADHD بزرگسالان. وقتی به درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) فکر می کنید، آیا بلافاصله سراغ ریتالین یا آدرال می روید؟  بسیاری از مردم درمان ADHD را با دارو یکی می دانند، اما درک این نکته مهم است که دارو برای ADHD برای همه کار نمی کند، و حتی زمانی که موثر باشد، تمام مشکلات شما را حل نمی کند یا علائم را به طور کامل از بین نمی برد. در واقع، در حالی که دارو برای ADHD اغلب توجه و تمرکز را بهبود می بخشد، معمولاً به علائم بی نظمی، مدیریت ضعیف زمان، فراموشی و اهمال کاری کمک می کند. همان مسائلی که بیشترین مشکلات را برای بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD ایجاد می کند. دارو برای ADHD زمانی که با سایر درمان ها ترکیب شود موثرتر است. اگر از درمان‌های دیگری که به مسائل عاطفی و رفتاری می‌پردازند و مهارت‌های مقابله‌ای جدید را به شما می‌آموزند نیز بهره‌مند شوید، سود بیشتری از داروهای خود خواهید برد.

• محرک‌ها: مانند محصولاتی که شامل متیل فنیدات یا آمفتامین هستند، معمولاً رایج‌ترین داروهایی هستند که برای ADHD تجویز می‌شوند، اما ممکن است داروهای دیگری نیز تجویز شوند. به نظر می رسد محرک ها، سطوح مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی را تقویت و متعادل می کنند.
• سایر داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD: شامل اتوموکستین غیر محرک و برخی داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون است. آتوموکستین و داروهای ضد افسردگی کندتر از محرک‌ها عمل می‌کنند، اما اگر به دلیل مشکلات سلامتی نمی‌توانید از محرک‌ها استفاده کنید یا اگر محرک‌ها عوارض جانبی شدیدی ایجاد می‌کنند، اینها می‌توانند گزینه‌های خوبی باشند.

روان درمانی

روان درمانی کمک می کند:

• مدیریت زمان و مهارت های سازمانی خود را بهبود بخشید.
•  یاد بگیرید چگونه رفتارهای تکانشی خود را کاهش دهید.
•  مهارت های حل مسئله بهتر را توسعه دهید.
•  با شکست های تحصیلی، کاری یا اجتماعی گذشته کنار بیایید.
•  عزت نفس خود را بهبود بخشید.
•  راه هایی برای بهبود روابط با خانواده، همکاران و دوستان خود بیاموزید.
•  استراتژی هایی برای کنترل خلق و خوی خود ایجاد کنید.

أنواع روان درمانی برای بزرگسالان مبتلا به ADHD عبارتند از:

• گفتگو درمانی برای بزرگسالان مبتلا به ADHD که اغلب با مسائل ناشی از الگوهای طولانی مدت موفقیت کم، شکست، مشکلات تحصیلی، جابجایی شغل و تعارض روابط دست و پنجه نرم می کنند. گفتگو درمانی فردی، می تواند به شما کمک کند تا با این تجربیات عاطفی، از جمله عزت نفس پایین، احساس خجالت و شرم که ممکن است در دوران کودکی و نوجوانی تجربه کرده باشید و رنجش از نق زدن و انتقادی که از سوی افراد نزدیکتان دریافت می کنید، مقابله کنید.
• زوج درمانی و خانواده درمانی: به مشکلاتی می‌پردازند که ADHD می‌تواند در روابط و زندگی خانوادگی شما ایجاد کند، مانند درگیری‌ها بر سر مشکلات مالی، تعهدات فراموش شده، مسئولیت‌های خانه و تصمیم‌های تکانشی. درمان می تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا این مسائل را کشف کنید و بر روش های سازنده برخورد با آنها و برقراری ارتباط با یکدیگر تمرکز کنید. این درمان همچنین می تواند روابط شما را با آموزش دادن به شریک زندگی و اعضای خانواده تان در مورد ADHD بهبود بخشد.
• درمان شناختی – رفتاری: این درمان، شما را تشویق می کند تا باورها و رفتارهای منفی را که باعث ایجاد مشکلات در زندگی شما می شوند، شناسایی و تغییر دهید. از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به ADHD به دلیل سال ها مبارزه و انتظارات برآورده نشده، روحیه خود را از دست داده اند، یکی از اهداف اصلی درمان شناختی-رفتاری تبدیل این دیدگاه منفی به دیدگاهی امیدوارانه تر و واقع بینانه است. درمان شناختی- رفتاری همچنین بر مسائل عملی که اغلب با ADHD همراه است، مانند بی نظمی، مشکلات عملکرد کاری، و مدیریت ضعیف زمان، تمرکز دارد.

راهکار های خانگی و شیوه زندگی برای کنترل اختلال ADHD

از آنجایی که ADHD یک اختلال پیچیده است و در هر فرد منحصر به فرد است، ارائه توصیه هایی برای همه بزرگسالان مبتلا به ADHD دشوار است. اما برخی از این پیشنهادات ممکن است به شما کمک کند:

• فهرستی از وظایفی که هر روز باید انجام دهید تهیه کنید. موارد را اولویت بندی کنید و مطمئن شوید که قرار نیست بسیار زیاد تلاش کنید.
• وظایف را به مراحل کوچکتر و قابل مدیریت تر تقسیم کنید. استفاده از چک لیست ها را در نظر بگیرید.
• از کاغذ های چسب دار برای نوشتن یادداشت برای خود استفاده کنید. آنها را روی یخچال، روی آینه حمام، در ماشین یا جاهایی که یادآوری‌ها را می‌بینید، بگذارید.
• یک دفتر قرار ملاقات یا تقویم الکترونیکی برای پیگیری قرار ملاقات ها و مهلت ها نگه دارید.
• یک نوت بوک یا وسیله الکترونیکی همراه خود داشته باشید تا بتوانید ایده ها یا چیزهایی را که باید به خاطر بسپارید یادداشت کنید.
• برای راه‌اندازی سیستم‌هایی برای بایگانی و سازماندهی اطلاعات، هم در دستگاه‌های الکترونیکی و هم برای اسناد کاغذی وقت بگذارید. به استفاده مداوم از این سیستم ها عادت کنید.
• یک روال روزانه را دنبال کنید و اقلامی مانند کلید و کیف پول خود را در یک مکان نگه دارید.
• از اعضای خانواده یا سایر عزیزان کمک بخواهید.

منابع: mayoclinic.org و helpguide.org

با ما در تماس باشید!

021 22 62 35 87

021 22 61 84 73

0905 44 33 753