کیفیت تصویر ذهنی از شکل بدن تان چقدر است؟
کیفیت تصویر ذهنی از شکل بدن تان چقدر است؟ این سوال آن قدر برای بیشتر افراد جامعه مهم است که در سال مبالغ بسیار زیادی صرف آن می شود. مانند جراحی های زیبایی، بدن سازی، ورزشهای متنوع، استفاده های افراطی از وسایل آرایشی. آدمی در طول زندگی تصویری از بدن خود را شکل می دهد که عوامل مختلف زیستی، محیطی و روانشناختی در شکل گیری آن نقش دارند. تصویر ذهنی از شکل بدن، ادراک فرد از اندازه و تناسب بدن اوست که با تفکر، احساس و دیدگاه سایر افراد نسبت به بدن او همراه می شود. حتما شما نیز احساساتی نسبت به شکل بدن خود داشته اید و خواندن مطلب زیر می تواند برایتان جالب باشد. تصویر ذهنی از شکل بدن عموما به عنوان تصویری از تن ماست که در ذهن شکل می گیرد و شامل ویژگی های ادراکی، نگرشی و رفتاری است.
تست نگرش تصویر بدنی خود
پرسش 1: قبل از اینکه وارد جمع شوم، برایم مهم است که چگونه به نظر آیم.
پرسش 2: من لباس هایی را انتخاب می کنم که ظاهر مرا به بهترین صورت نشان دهد.
پرسش 3: قادرم اکثر تست های آمادگی جسمانی را با موفقیت پشت سر بگذارم.
پرسش 4: برای من مهم است که نیروی جسمی زیادی داشته باشم.
پرسش 5: بدن من از لحاظ جنسی جذاب است.
پرسش 6: من فعالیت ورزشی منظمی دارم.
پرسش 7: من سلامتی خود را در کنترل دارم.
پرسش 8: من درباره عواملی که بر سلامتی تاثیر می گذارد، اطلاعات فراوانی دارم.
پرسش 9: من آگاهانه یک شیوه زندگی سالم را در پیش گرفته ام.
پرسش 10: من مدام نگران چاق بودن یا چاق شدن هستم.
پرسش 11: من ظاهرم را همانگونه که هست می پسندم.
پرسش 12: من هر گاه بتوانم ظاهرم را در آینه چک می کنم.
پرسش 13: قبل از خارج شدن از خانه، معمولاً مدت زیادی را صرف آماده شدن می کنم.
پرسش 14: تحمل و طاقت بدنی من مطلوب است.
پرسش 15: شرکت در ورزشها برای من چندان مهم نیست.
پرسش 16: من معمولاً برای اینکه از لحاظ جسمی متناسب بمانم، کاری انجام نمی دهم.
پرسش 17: سلامتی من تحت تاثیر شرایط و موقعیت های غیر منتظره است.
پرسش 18: سالم بودن یکی از مهمترین موارد زندگی من است.
پرسش 19: من کاری را که سلامتیم را تهدید کند، انجام نمی دهم.
پرسش 20: من نسبت به کوچک ترین تغییرات در وزنم آگاه هستم.
پرسش 21: اکثر مردم مرا فردی خوش قیافه می دانند.
پرسش 22: برایم مهم است که همواره خوب به نطر آیم.
پرسش 23: من از محصولات آرایشی بسیار کم استفاده می کنم.
پرسش 24: من به راحتی مهارتهای جسمانی را یاد می گیرم.
پرسش 25: داشتن تناسب جسمی جز اصول اولیه زندگیم نیست.
پرسش 26: من برای افزایش نیروی جسمانی ام تلاش می کنم.
پرسش 27: من به ندرت از لحاظ جسمی دچار بیماری می شوم.
پرسش 28: من سلامتی ام را مسلم می دانم.
پرسش 29: من غالبآ مجلات و کتاب هایی در زمینه سلامتی مطالعه می کنم.
پرسش 30: من ظاهر خود را بدون لباس دوست دارم.
پرسش 31: چنانچه آرایشم متناسب نباشد، نسبت به آن آگاهی دارم.
پرسش 32: معمولاً هرچه در دسترسم باشد را بدون توجه به ظاهر آن می پوشم.
پرسش 33: من در ورزش ها و مهارت ها ضعیف عمل می کنم.
پرسش 34: من به ندرت به مهارت های قهرمانی می اندیشم.
پرسش 35: من برای بهبود توان و قدرتم تلاش میکنم.
پرسش 36: من هیچگاه نسبت به احساس بدنم آگاه نبوده و از روزی به روز دیگر فرقی نمی کند.
پرسش 37: اگر بیمار باشم هرگز توجه زیادی به علائم بیماریم نمی کنم.
پرسش 38: من هرگز تلاش ویژه ای برای داشتن رژیم غذایی متعادل و مغذی انجام نمی دهم.
پرسش 39: من متناسب بودن اندازه لباس هایم را دوست دارم.
پرسش 40: من به اینکه مردم درباره ظاهر من چه فکر می کنند بهایی نمی دهم.
پرسش 41: من توجه ویژه ای به نظافت موی سرم دارم.
پرسش 42: من بدن خود را دوست ندارم.
پرسش 43: من به بهبود توانایی هایم در انجام فعالیت های جسمانی اهمیت نمی دهم.
پرسش 44: من سعی می کنم تا از لحاظ جسمی فعال باشم.
پرسش 45: غالباً احساس می کنم که نسبت به بیماری آسیب پذیر هستم.
پرسش 46: من برای شناسایی علائم بیماری توجه زیادی به بدن خود دارم.
پرسش 47: اگر سرما بخورم یا دچار آنفولانزا شوم بیماری را در نظر نگرفته و بمانند سابق به کارهایم ادامه می دهم.
پرسش 48: من از لحاظ جسمی جذاب نیستم.
پرسش 49: من هرگز به ظاهر خود نمی اندیشم.
پرسش 50: من همیشه تلاش می کنم تا ظاهر بدنی خود را ارتقا دهم.
پرسش 51: من از هماهنگی بسیار بالایی برخوردار هستم.
پرسش 52: من اطلاعات فراوانی درباره سلامت جسمانی دارم.
پرسش 53: من در طول سال به طور منظم به یک ورزش می پردازم.
پرسش 54: من از لحاط جسمانی فردی سالم هستم.
پرسش 55: من نسبت به کوچک ترین تغیرات وضع سلامتی بدنم بسیار آگاه هستم.
پرسش 56: با آشکار شدن اولین علائم بیماری به جستجوی مشاوره پزشکی می روم.
پرسش 57: من تحت رژیم کاهش وزن هستم.
پرسش 58: من تلاش کرده ام تا از طریق روزه گرفتن یا انجام رژیم های سخت وزن کم کنم.
پرسش 59: من فکر می کنم که:
پرسش 60: با نگاه کردن به من اکثر مردم فکر می کنند که من:
پرسش 61: صورت (اجزای صورت، رنگ چهره)
پرسش 62: مو (رنگ، ضخامت، بافت)
پرسش 63: نیم تنه تحتانی (باسن، لگن، ران، ساق پا)
پرسش 64: نیم تنه (بخش میانی) (کمر، شکم)
پرسش 65: نیم تنه فوقانی (قفسه سینه یا پستان ها، شانه ها و بازوها)
پرسش 66: قوام عضلانی
پرسش 67: وزن
پرسش 68: قد
پرسش 69: ظاهر کلی
جهت مشاهده نتیجه آزمون، لطفا اطلاعات زیر را بطور دقیق وارد نمایید:
آنطور که روانشناسان می گویند تصویر بدنی هر فرد از احساس رضایت بدنی، عزت نفس و باورهای او درباره ظاهرش تشکیل می شود. ظاهر فیزیکی قسمت مهمی از تصویر بدنی است، زیرا اولین منبع اطلاعاتی است که دیگران برای تعاملات اجتماعی با فرد از آن استفاده می کنند. بنابراین چنین عاملی نقش اساسی در تعیین باورها و رفتارها درباره بدن فرد، بازی می کند. یکی از زمینه های ارتباطی افراد با یکدیگر و احساسی که نسبت به خود دارند از ترکیب بدن و آمادگی جسمانی شان سرچشمه می گیرد. بدیهی است که اگر فرد ادراک خوبی از بدن خود نداشته باشد، در نتیجه در ارتباط با دیگران دچار سرخوردگی می شوند.
دغدغه تصویر بدنی میان زنان و مردان
زنان و مردان هر دو بر تصویر بدنی تاکید دارند، اما این امر در بین زنان جایگاه ویژه ای دارد. همانطور که می دانیم استانداردهای اجتماعی کنونی برای زیبایی زنان متاسفانه به صورت افراطی بر تمایل به لاغری و برجستگی تاکید می کنند.
مطالعات زیادی نارضایتی قابل توجهی را از بدن و شکل بدن در میان زنان نشان داده است. زنان به سادگی در معرض عوامل پریشان ساز بدنی قرار می گیرد. زنانی که از بدن خود ناراضی هستند امکان دارد لباس هایی بپوشند که قسمت های ناخوشایند را پوشانده یا بر قسمت خاصی تاکید کنند و یا ساعت ها به آرایش و پیرایش خود بپردازند و گاه تن به اعمال سخت جراحی بزنند.
آثار تصویر ذهنی نامطلوباز شکل بدن در افراد
بر اساس مطالعات انجام شده تصویر بدنی منفی می تواند پیامدهای نامطلوب روان شناختی، مانند کم اشتهایی عصبی، پر خوری عصبی، افسردگی، اضطراب اجتماعی، عملکرد جنسی ضعیف و عزت نفس پایین را به همراه داشته باشد. داشتن یک تصویر منفی می تواند قویا با اعتماد به نفس پایین، با بیماری های روانی نظیر اضطراب، افسردگی و اختلالات خوردن مثل بی اشتهایی یا بدخوری عصبی مرتبط باشد. انجام تمرینات ورزشی زیاده از حد به طور وسواسی و با خستگی فراوان، رژیم های غذایی متفاوت، بی میلی به جوشیدن با دیگران و مشکلات ارتباطی و حتی مسایل مادی، همه و همه می توانند با خود تصویر ضعیف بدنی در ارتباط باشند.
پیشنهاد می کنیم بخوانید: چگونه شخصیتی قوی داشته باشیم؟
افرادی که در سطوح وسیع تر این اختلال قرار دارند و مبتلا به اختلال بدشکلی بدن هستند، در مورد چند جنبه از ظاهر خود بیش از حد ابراز نگرانی می کنند و باور دارند که جذاب نیستند. در صورتی که این عیوب آنها در واقعیت یا خیلی کم هستند یا اصلا وجود ندارند. آنها به شدت گرفتار عیبی تخیلی می شوند که می تواند اثر مخربی بر زندگی روزمره آنها داشته باشد. در بعضی موارد افراد همه ارتباطات اجتماعی خود را کنار می گذارند و به هیچ وجه از خانه خارج نمی شوند. این حالت از هر 200 نفر در یک نفر بروز می کند و اغلب در سال های نوجوانی فرد را درگیر می کند.
گفتگوی خصوصی با خود
هر کس در خلوت ذهنش با خود صحبت می کند که به این عمل گفت و گوی درونی یا مکالمه ذهنی می گویند. گفت و گوی درونی فرد از افکاری که ادراک ها و تفسیرهای او را از رویدادهای واقعی یا بالقوه زندگی اش منعکس می کند، تشکیل شده است. این گفت و گوی درونیِ غیرارادی، خودگویی هایی را در پی خواهد داشت. خودگویی ها شامل افکار، استباط ها یا نتایجی درباره خود است. در گفت و گوی فرد با بدن خود یکسری افکار هیجانی ایجاد می شوند و نهایتا نتیجه گیری هایی در فکر ایجاد می شوند که به دنبال آن تصمیم می گیرد چگونه ظاهر خود را نشان دهد. اگر گفت و گوی خصوصی نسبت به بدن دارای خطا باشد تصویر بدن را خراب می کند و نتایج و تاثیرات ناخوشایندی بر زندگی فرد خواهد گذاشت.
نقش عوامل شخصیتی در تصویر بدن
از ویژگی های شخصیتی موثر بر تصویر ذهنی از شکل بدن می توان به کمال گرایی اشاره کرد. افراد کمال گرا کسانی هستند که ارزش نهادن به خود را در حد عالی در نظر می گیرند و خصوصیات جسمی ایده آل برای خود دارند. این افراد همیشه یک تصویر بدن آرزویی در دهن خود می پرورانند و عدم دست یابی به آن مشکلات بسیاری برای آنها فراهم می آورد که موجب بروز مشکلات روانی بسیار در آنها شده و لزوم درمان در آنها بسیار پررنگ است.
تجارب بین فردی و تغییر تصویر بدن در ذهن افراد
جامعه نسبت به رسانه های جمعی و فرهنگ تاثیر بیشتری به تصویر بدن دارد. این اجتماع می تواند شامل اعضای خانواده، دوستان، گروه همسالان و حتی افراد غریبه باشد که بین آنها مسایلی چون انتظارات، عقاید و ارتباطات زبانی و غیرزبانی منتقل می شود. گروه همسالان، خواهر برادرهای بزرگتر نیز از افرادی هستند که نوجوان او را به عنوان الگو برای خود در نظر می گیرند. نقش والدین و اظهارنظرشان در ایجاد و ارزش گذاری ظاهر بدنی نیز موثر است. به این صورت که اگر فرزندان بخواهند خود را با دیگران مقایسه کنند، والدین می توانند برای آنها استانداردهایی معین کنند و راهنمای آنان باشند.
نقش همسران نیز در این مساله می تواند پررنگ باشد. بطور مثال زنانی که همسرنشان نسبت به بدن آنها حساس ترند، خودشان نیز نسبت به این مساله حساس می شوند. نگرش منفی مردان نسبت به اندام و حرکات همسران شان باعث می شود که زنان احساس بدی نسبت به خود پیدا کنند و عیوبی را که مرد در نظر گرفته است را در ذهن خود بپرورانند و در تفسیرهای خود فکر کنند که ویژگی های لازم زنانگی را ندارند. چنین باوری به مرور می تواند احساس عدم رضایت از خود در زنان را به وجود بیاورد و زمینه های اختلافات زناشویی را فراهم کند.
توانایی یک انسان در لذت بردن از زندگی، روابط سالم و خلق بسیاری از فرصت های طلایی می تواند مستقیما از تصویر بدنی تاثیر بپذیرد. احساس مثبت شما درباره بدنتان نگرش شما را به زندگی در جهت بهتری تغییر می دهد و کمک زیادی به نحوه واکنش شما در برابر دیگران خواهد کرد. این احساس همچنین قادر است به شما آزادی و جرات بدهد تا به چالش های جدیدی در زندگی خود روی آورید. بنابراین بی توجهی به وجود اختلالی که منجر به ایجاد انبوه احساسات ناخوشایند در شما شود، منطقی به نظر نمی رسد و از میان بردن و درمان آن باید در راس امور زندگی شما قرار گیرد. یک مشاور خوب و امین می تواند شنونده و یاری گر شما در بهبود مسایل مختلف زندگی تان شود.
-
عزت نفس چیست و راههای تقویت آن کدامند؟ -
مسئولیت پذیری در زندگی چیست و چرا مهم است؟
-
هنر حل مسئله و تصمیم گیری در روانشناسی
-
چگونه افکار بر سلامتی بدن تأثیر می گذارند؟
-
اعتماد به نفس بالا: مسیری برای رسیدن به موفقیت
-
تأثیر طراحی محیطی بر رفتار و وضعیت روانی انسان
-
روانشناسی تبلیغات و رفتار مصرف کننده
-
قدرت قدردانی و تأثیر عمیق آن بر سلامت روان
-
تأثیر فناوری بر رفتار انسان از نظر روانشناسی
