درمان کودک عصبی

هنگامی که یک کودک، حتی یک کودک خردسال عصبی و‌ پرخاشگر میشود، می تواند خطری جدی برای خود و دیگران، از جمله والدین و خواهر و برادرها ایجاد کند. برای کودکانی که در کنترل احساسات خود مشکل دارند، کنترل خود را از دست می دهند و ناراحتی خود را متوجه فرد مراقب، فریاد زدن و فحش دادن، پرتاب اشیاء خطرناک یا ضربه زدن و گاز گرفتن می کنند، می تواند یک تجربه ترسناک و استرس زا برای شما باشد. البته معمولا کودکان پس از اینکه خود را خالی و آرام کردند، متاسف می شوند.

مفید است که ابتدا درک کنیم که رفتار، یک نوع ارتباط است. کودکی که آنقدر غرق شده است که با شدت و خشونت رفتار میکند، کودکی است مضطرب. او مهارت مدیریت احساسات خود و بیان آنها را به روشی بالغانه ندارد. او ممکن است فاقد زبان یا کنترل تکانه، یا توانایی حل مسئله باشد.گاهی والدین این نوع رفتار انفجاری را دستکاری شده میدانند. اما بچه‌هایی که از خود خشونت نشان میدهند معمولاً نمی‌توانند ناامیدی یا عصبانیت شان را به روشی مؤثرتر کنترل کنند، مثلاً با صحبت کردن و فهمیدن اینکه چگونه به آنچه می‌خواهند برسند. با این وجود نحوه واکنش شما در هنگام خشونت کودک بر روی اینکه آیا او به همان شیوه اشتباه قبل به پریشانی اش پاسخ خواهد داد یا راه‌های بهتری برای مدیریت احساسات می‌آموزد و به کار می گیرد، تأثیر می‌گذارد.

نکات لازم در مورد کودک عصبی

1. آرام بمانید: در مواجهه با یک کودک خشمگین، شما به راحتی می توانید احساس کنید که از کنترل خارج شده اید و ممکن است سر آنها فریاد بزنید، اما وقتی فریاد می زنید، شانس کمتری برای رسیدن به آنها و کنترل آنها دارید.در عوض، شما فقط آنها را تهاجمی تر و سرکش تر خواهید کرد.هر چقدر هم که سخت باشد، اگر بتوانید آرام بمانید و بر احساسات خود مسلط باشید، می توانید الگوی فرزندتان باشید و همین کاررا به او بیاموزید.
2. تسلیم نشوید: آنها را به وسیله ی موافقت با آنچه می خواهند تشویق نکنید تا به جای ادامه دادن به آن رفتار آن را متوقف کنند.
3. رفتار مناسب را تحسین کنید: وقتی آرام شدند، آنها را به خاطر کنترل کردن خود تحسین کنید و هنگامی که سعی می کنند احساسات خود را به صورت شفاهی و آرام بیان کنند، یا وقتی سعی دارند در زمینه اختلاف نظر سازش پیدا کنند، آنها را به خاطر این تلاش ها تحسین کنید.
4. به آنها کمک کنید مهارت های حل مسئله را تمرین کنند: زمانی که کودک شما ناراحت نیست، زمانی است که به او کمک کنید تا قبل از اینکه رفتارش به طغیان‌های پرخاشگرانه تبدیل شود، احساسات خود را به اشتراک بگذارد و راه‌حل‌هایی برای حل تعارض بیابد. می توانید از آنها بپرسید که چه احساسی دارند و فکر میکنند که چگونه می توان مشکل را حل کرد.
5. وقفه های زمانی و سیستم های پاداش: وقفه‌های زمانی برای بدرفتاری‌های غیرخشونت‌آمیز می‌تواند با کودکان کمتر از ۷ یا ۸ سال به خوبی جواب دهد. اگر کودکی برای گذراندن وقت خیلی بزرگ است، بهتر است برای رفتار مناسب به سمت یک سیستم تقویت مثبت حرکت کنید و امتیازی را نظر بگیرید برای نشانه‌های مناسبی که در رفتارشان نشان می دهند.
6. از محرک ها اجتناب کنید: واسکو لوپز، روانشناس بالینی می‌گوید: اکثر بچه‌هایی که به طور مکرر دچار فروپاشی می‌شوند، این کار را در زمان‌های بسیار قابل پیش‌بینی انجام می‌دهند، مانند زمان تکالیف، زمان خواب، یا زمانی که زمان توقف بازی است، چه لگو یا ایکس‌باکس.معمولاً از کودک خواسته می شود کاری را انجام دهد که دوست ندارد، یا از انجام کاری که دوست دارد دست بردارد.هشدارهای زمانی «10 دقیقه دیگر می‌رویم»، تقسیم وظایف به جهات یک مرحله‌ای «اول، کفش‌هایت را بپوش»، و آماده‌سازی فرزندتان برای موقعیت‌ها «لطفاً قبل از ترک خانه مادربزرگ، از او عذرخواهی کنید».می تواند به جلوگیری از فروپاشی کمک کند.

نحوه واکنش شما به یک عصبانیت به شدت آن نیز بستگی دارد. اولین قانون در برخورد با عصبانیت های غیرخشونت آمیز این است که تا حد امکان آنها را نادیده بگیرید، زیرا حتی توجه منفی، مانند گفتن به کودک برای توقف، می تواند تحریک کننده باشد.اما زمانی که کودک دچار خشونت فیزیکی می شود، نادیده گرفتن آن توصیه نمی شود زیرا می تواند به دیگران و همچنین خود او آسیب برساند.در این شرایط توصیه میشود که کودک را در یک محیط امن قرار دهید که به او امکان دسترسی به شما یا هیچ پاداش احتمالی دیگری را نمیدهد.

با تکنیک های رفتاری کمک کنید

اگر فرزندتان زیاد عصبی می شود، به اندازه‌ای که اغلب شما را می‌ترساند و اوضاع خانواده‌تان را مختل می‌کند مهم است که از یک متخصص کمک بگیرید. درمان های رفتاری خوبی وجود دارد که می تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا پرخاشگری را پشت سر بگذارید، استرس شما را کاهش دهد و رابطه تان را بهبود بخشد.شما می توانید تکنیک هایی را برای مدیریت موثرتر رفتار آنها یاد بگیرید، و آنها می توانند یاد بگیرند که رفتار مخرب را مهار کنند و از رابطه بسیار مثبت تری با شما لذت ببرند.

• درمان تعامل والد-کودک (PCIT): نشان داده شده است که این روش برای کودکان بین 2 تا 7 سال بسیار مفید است.والدین و کودک از طریق مجموعه ای از تمرینات با هم کار می کنند.شما یاد می گیرید که چگونه به رفتار مثبت فرزندتان توجه بیشتری داشته باشید، رفتارهای نادرست جزئی را نادیده بگیرید و پیامدهای ثابتی را برای رفتارهای منفی و پرخاشگرانه ارائه دهید، و همگی این ها در عین آرامش اتفاق بیوفتد.
• آموزش مدیریت والدین(PMT): این روش نیز تکنیک های مشابه PCIT را آموزش می دهد، اگرچه درمانگر معمولا با والدین کار می کند، نه کودک.

راه حل های مشارکتی و پیشگیرانه، برنامه ای مبتنی بر این ایده است که رفتار انفجاری یا مخرب نتیجه مهارت های عقب مانده است نه مثلاً تلاش برای جلب توجه یا محدودیت های آزمایشی. ایده این است که مهارت‌هایی را به کودکان بیاموزیم که برای پاسخگویی مؤثرتر به موقعیت‌ها نسبت به عصبانیت، فاقد آن هستند.کودکان انفجاری به والدینی آرام و با اعتماد به نفس نیاز دارند. پی بردن به رفتار انفجاری، عصبانیت ها و فروپاشی ها به ویژه زمانی نگران کننده هستند که بیشتر و شدیدتر از سنی که از نظر رشدی انتظار می رود رخ می دهند.اگر فرزند شما الگوی شلاق زدن دارد، ممکن است به دلیل یک مشکل اساسی باشد که نیاز به درمان دارد.

برخی از دلایل احتمالی رفتار پرخاشگرانه عبارتند از:

• بیش فعالی: کودکان مبتلا به ADHD به راحتی نا امید می شوند، به خصوص در موقعیت های خاص، مانند زمانی که قرار است تکالیف خود را انجام دهند یا به رختخواب بروند.
• اضطراب: یک کودک مضطرب ممکن است نگرانی های خود را مخفی نگه دارد، سپس زمانی که خواسته های مدرسه یا خانه او را تحت فشار قرار می دهد که نمی تواند از عهده آن برآید، سرزنش کند.
• ناتوانی یادگیری تشخیص داده نشده: وقتی فرزند شما در مدرسه یا در زمان تکالیف به صورت تکراری رفتار می کند، ممکن است به این دلیل باشد که کار برای او بسیار سخت است.
• مشکلات پردازش حسی: برخی از کودکان در پردازش اطلاعاتی که از طریق حواس خود دریافت می کنند مشکل دارند.چیزهایی مانند سر و صدای زیاد، شلوغی و حتی لباس‌های با طرح و جنس خاص می‌توانند آن‌ها را مضطرب، ناخوشایند یا غرق کنند.این می‌تواند منجر به اعمالی شود که شما را گیج می‌کند، از جمله پرخاشگری.
• اوتیسم: کودکان در تمام طیف ها اغلب در معرض ناامیدی یا مواجهه با تغییرات غیرمنتظره در معرض فروپاشی بزرگ هستند.  آنها همچنین اغلب مسائل حسی دارند که آنها را مضطرب و آشفته می کند.با توجه به اینکه دلایل زیادی برای طغیان عاطفی و پرخاشگری وجود دارد .یک روانشناس کودک آموزش دیده و باتجربه می تواند به تعیین مشکلات اساسی در صورت وجود کمک کند.

یادگیری نحوه رفتار با کودک پرخاشگر با رویکردهای رفتاری برای والدین می تواند چالش برانگیز باشد، اما برای بسیاری از کودکان می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. والدینی که اعتماد به نفس دارند و آرامند، میتوانند در کمک به کودکان برای توسعه مهارت های مورد نیاز برای تنظیم رفتار خود بسیار موفق باشند. این ممکن است به صبر و تمایل بیشتری برای امتحان کردن تکنیک های مختلف نسبت به یک کودک معمولی در حال رشد نیاز داشته باشد، اما وقتی نتیجه یک رابطه بهتر و خانه شادتر باشد، ارزش تلاش را دارد.

منبع: childmind.org

با ما در تماس باشید!

021 22 62 35 87

021 22 61 84 73

0905 44 33 753