اشتراک گذاری اسباب بازی ها

هر والدی میداند که بچه‌ ها تمایل زیادی به مالکیت دارند. آنها کنجکاو به دنیا می آیند و عاشق کاوش و جمع آوری بیشتر هستند. بنابراین بطور طبیعی، اسباب‌ بازی‌ ها برایشان چیزهایی بسیار فریبنده خواهد بود؛ بخصوص اسباب‌ بازی ‌هایی که در دستان یک بچه دیگر است. والدین میخواهند تا کودکانشان اسباب بازیهای خود را به اشتراک بگذارند و با روحیه مهربانی و اخلاق خوب با دیگر کودکان رفتار کرده و آرامش زمین بازی را حفظ کنند. اغلب کودکان هنگام بازی از کودکان دیگر درخواست اسباب بازی میکنند و اینکار را بنحوی انجام میدهند که انگار اسباب بازی برای آنها است.

تفاوت بزرگی میان مجبور کردن کودکان به اشتراک گذاری و تشویق کودکان به اشتراک گذاری وجود دارد. بر اساس عقیده روانشناسان کودک، این تمایز حیاتی است. هدر شوماکر در کتاب خود یعنی «اشکالی ندارد به اشتراک نگذارید» این موضوع را مطرح میکند که اشتراک‌گذاری باید واقعی باشد. اینکار نباید با اکراه یا بر اساس تقاضا انجام شود. در ادامه به سه روش برای تشویق کودکان به اشتراک گذاری میپردازیم.

1. از اشتراک گذاری اجباری اجتناب کنید

تصور کنید پسرتان در حال بازی کردن با ماشین قرمز و کوچک خود است و پسر دیگری به او نگاه میکند. او اطراف پسر شما میچرخد، درخواست و التماس میکند که با ماشین بازی کند. اغلب والدین با دیدن این صحنه ممکن است بگویند «وقت آن است که ماشین را به اشتراک بگذاریم. تو این فرصت را داشتی که با آن بازی کنی، الان آن پسر واقعا دوست دارد چند دقیقه با آن بازی کند». پسر شما مشغول بازی در دنیایی تخیلی گم شده بود و فقط به کار خود فکر میکرد و ناگهان از او خواسته میشود که دست از اینکار بکشد؛ زیرا شخص دیگری همان اسباب بازی را میخواهد. چرا؟

اشتراک گذاری به معنای بخشیدن و مهربانی است. اما مشکل این است که در این موقعیت کودکان وادار میشوند تا در لحظه، چیزی را به کسی ببخشند. این کودک یاد نمیگیرد که سخاوتمند باشد. او فقط می ‌آموزد که اشتراک‌ گذاری حس بدی دارد. از طرفی دیگر این والدین هستند که اشتراک‌ گذاری میکنند، نه بچه ‌ها. تصور کنید درحال کار کردن با گوشی خود هستید و ناگهان یکی اصرار میکند که گوشی را به او تحویل دهید، شاید حتی آنرا از شما بگیرد. او میگوید «باید به یک دوست پیام دهم». طبیعتا ممکن است کار فرد فوری باشد اما طبیعتا واکنش فوری شما عصبانیت، سوء ظن و تمایل کمتر به کمک خواهد بود.

پیشنهاد میکنیم بخوانید: استعدادیابی کودکان

در نتیجه اشتراک گذاری زمانی که به اجبار باشد، نه تنها سخاوتمندی را آموزش نمیدهد، بلکه موجب رنجش میشود و این عمل را آزار دهنده میکند. هدر شوماکر در کتاب خود میگوید «ممکن است با کمال میل تلفن خود را به یک دوست یا حتی یک غریبه قرض دهیم اما میخواهیم آنها صبر کنند تا کارمان تمام شود. همین امر باید در مورد بچه ها نیز صدق کند».

نباید نگران باشید که در این موقعیت کودکی که خواستار اسباب بازی است عصبانی شود. به یاد داشته باشید کودکان نوپا میتوانند نسبت به ساده ترین اتفاقات به سرعت عصبانی شوند. چرا که آنها تمایل دارند چیزی را که خواستارش هستند، فورا دریافت کنند. اما در این شرایط این کودک بهتر است صبر کردن را بیاموزد. شوماکر توضیح میدهد «یادگیری کنترل رفتار و ابراز احساسات شدید، یکی از تکالیف اصلی دوران کودکی است. کنترل تکانه (انتظار برای یک اسباب بازی و نگرفتن) برای رشد مغز حیاتی است و با تمرین قوی تر میشود».

نکته کلیدی این است که کودکتان را وادار به اشتراک گذاری نکنید. اما کودکی که خواستار اسباب بازی است را به روشی مؤدبانه به انتظار دعوت کنید. چرا که این کاری است که اغلب سایر والدین، بچه ها و معلمان با آن ناآشنا هستند.

2. رعایت نوبت گرفتن را به کودکان خود یاد دهید

در مثالی که گفته شد، میتوانید به جای اینکه به کودکتان بگویید «دو دقیقه دیگر فرصت داری تا با ماشین بازی کنی»، فرزندتان را تشویق کنید که بگوید «وقتی کارم تمام شد، میتوانی با آن بازی کنی». این عمل به کودک قاطعیت مثبت و در عین حال مؤدبانه را می آموزد. یاد دادن نوبت گرفتن به کودکان، موجب میشود تا به خود احترام بگذارند و رفتار منصفانه را یاد بگیرند.

با این وجود، اگر میخواهید به کودکی که منتظر است تا نوبتش شود، کمک کنید، میتوانید به او یاد دهید که مؤدبانه از او بخواهد «آیا میتوانم پس از اینکه نوبت تو تمام شد، از اسباب بازی استفاده کنم؟». عبارت «وقتی تمام شد» بسیار مهم است. به همه یادآوری میکند که تا زمانی که نوبت تمام شود، منتظر میماند. بهتر است در این شرایط از جملات زیر استفاده کنید:

برای کودک در حال بازی کردن:

• میتوانی با آن بازی کنی تا زمانی که کارت تمام شود.
• آیا نوبت تو تمام شده است؟ اگر نه میتوانی همچنان بازی کنی.
• میتوانی به دوستت بگویی «کارم تمام نشده است. زمانی که کارم تمام شد، میتوانی آنرا داشته باشی».

برای کودک منتظر:

• صبر کردن خیلی سخت است!
• میتوانی ناراحت شوی اما نمیتوانم به تو اجازه دهم اسباب بازی را بگیری.
• باید صبر کنی. من نمیتوانم اجازه دهم آنرا الان از دوستت بگیری.

ممکن است کودک مشخص کند که نوبتش چند ثانیه تا چند ساعت باشد. در این شرایط احتمالا شما نگران باشید که این رفتار بی ادبانه خواهد بود اما این امری منطقی است. بازی متمرکز و مداوم به بچه ها اجازه میدهد تا علایق و مهارتهای خود را تقویت و در تمرکز کردن بهتر شوند. همچنین زمانی که کودکان مجبور شوند که اسباب بازی های خود را به اشتراک بگذارند، برای اینکه کنترل خود را حفظ کنند، اسباب بازیها را نگه میدارند. میتوانید به کودکی که منتظر است بگویید «دخترم خوشحال خواهد شد که اسباب بازیهایش را با شما به اشتراک بگذارد. اما زمانی که کارش تمام شد. نمیدانم چه زمانی خواهد بود اما اگر هنوز اینجا هستی، او میتواند به شما اطلاع دهد».

3. به اشتراک گذاری ارادی را تشویق کنید

میتوان کودکان را تشویق کرد تا بطور ارادی اسباب بازیهای خود را با همسالان خود به اشتراک بگذارند. وقتی کودک کارش با اسباب بازی تمام میشود، به او یادآوری کنید که بچه های دیگر منتظر هستند تا نوبتشان برسد. شاید بتواند یک کودک منتظر پیدا کند و اسباب بازی را برای او ببرد. این یک درس بزرگ در ادب و آگاهی از دیگران است. همچنین میتوانید کودکی که منتظر است را تشویق کنید تا به کودک دیگر بگوید که چه احساسی دارد. کودکانی که مدت زمان زیادی با اسباب بازی بوده اند، بدون اینکه احساس گناه داشته باشند، میتوانند یاد بگیرند که اعمالشان بر دیگران تاثیر میگذارد. با وجود اینکه کودکان باید اشتراک گذاری را بطور ارادی انجام دهند، اما والدین میتوانند با استفاده از جملاتی که در ادامه آمده است، کودکان را به سمت اینکار هدایت کنند:

• وقتی کارت تمام شد اسباب بازی را به دوستت میدهی؟
• میبینم که دیگر از اسباب بازیت استفاده نمیکنی. برو دوستت رو پیدا کن، او منتظر بود نوبتش شود. 

پس از مدتی، اشتراک گذاری بطور ارادی بوجود خواهد آمد و کودک با میل و رغبت خود، اسباب بازیهایش را به اشتراک میگذارد. هرچه کودک زودتر بخشیدن از طریق اشتراک گذاری ارادی را یاد بگیرد، بیشتر بخشی از شخصیت دائمی او میشود و تا پایان عمر به بخشندگی گرایش خواهد داشت. همچنین هر چه زودتر از بچه ها خواسته شود که صبر و حوصله را تمرین کنند، بیشتر در برابر شکستهای آینده مقاومت خواهند کرد.

منبع: positiveparentingsolutions.com

با ما در تماس باشید!

021 22 62 35 87

021 22 61 84 73

0905 44 33 753