اختلال خود تخریبی و رابطه با الگوهای نادرست فکری

اختلال خود تخریبی، تمایل به نادیده گرفتن، یافتن راهی در جهت سرکوب کردن احساسات خوشایند و دوست نداشتن خود می باشد. خود تخریبی، اعمال رفتارهایی آگاهانه یا ناآگاهانه به منظور صدمه زدن به جسم و روان خود تلقی می شود. این رفتارها در قالب های مختلفی بروز پیدا می کنند. به طور کلی، همه انسان ها در طی زندگی خود لحظه های سخت و دشوار و همراه با ناکامی و شکست را سپری کرده اند. در زندگی هر فرد روزهایی وجود دارند که خواسته و باب میل هیچکس نمی باشد.

در برخی مواقع بسیاری از ما اشتباه کوچک و بزرگی را در زندگی مرتکب می شویم. در این لحظات ممکن است خود را در قالب یک فرد شکست خورده و طرد شده تصور نماییم. علاوه بر این در ذهن ما یک الگوی فکری نقش می بندد که همواره خود را شکست خورده و طرد شده مجسم می کنیم. همین الگوهای فکری و ذهنی نادرست و اشتباه ما از خودمان، بستر مناسب برای سوق پیدا کردن به سمت خود تخریبی را فراهم می آورد. بر همین اساس، اختلال خود تخریبی، اعمال رفتارهایی می باشد که ناشی از الگوهای غلط فکری فرد در مورد خودش بروز پیدا می کند.

خود تخریبی

رابطه الگوهای نادرست فکری و اختلال خود تخریبی

همانگونه که اشاره شد، در ایجاد و شکل گیری اختلال خود تخریبی، الگوهای غلط فکری تاثیر مستقیم و بدون واسطه دارند. یکی از این الگوها که در اغلب موارد ریشه آن را به دوران کودکی بر می گردد، سرزنش خود می باشد. در مواقعی که بر فرد فشار زیادی وارد می شود، سرزنش کردن خویشتن نمود بارزتری پیدا می کند. در این شرایط، فرد علت ایجاد وقایع مختلف را نشأت گرفته از وجود خود می داند و احساس مسئولیت بیشتری در برابر رویدادهای زندگی به او دست می دهد.

این ندای سرزنش درونی که در دوران کودکی با وجود فرد عجین شده است، همواره فرد را مورد محاکمه قرار می دهد. در این حالت بخش عمده ای از قدرت تفکر فرد در احاطه الگوهای غلط و نادرست قرار می گیرد. در این شرایط، احتمال شکل گیری خود تخریبی در وجود فرد افزایش می یابد. در باب اختلال خود تخریبی عده ای از افراد در بسیاری از مواقع خودشان، دشمن بزرگ و ترسناک خود محسوب می شوند. این دسته در زمره افراد خود تخریب به حساب می آیند. چرا که همواره ذهن و فکر خود را بجای استفاده در فعالیت های سازنده، صرف آماده نمودن خود برای شکست می کنند.

ویژگی های برجسته افراد دارای اختلال خود تخریبی

در اختلال خود تخریبی، فرد به علت الگوها و گرایش های فکری غلط، همواره در وجود خود نوعی زجر و عذاب را احساس می کند. این افراد به علت غم و اندوه ناشی از ایجاد شکست های دیگر علاوه بر احساس حقارت، در روابط اجتماعی و فردی خود نیز با مشکلاتی مواجه می شوند. این اندوه و ناراحتی شخص را به سمت و سوی مشکلات روحی مانند افسردگی سوق می دهد. افراد دارای تمایلات خود تخریبی، توانایی ها و قابلیت های خود را با دیدی منفی می نگرند.

اختلال خود تخریبی

این امر، کاهش توانایی ها و دستاوردهای آنها را با خود به همراه دارد. افراد درگیر با اختلال خود تخریبی، اگرچه از استعداد و هوش لازم و مناسب برای انجام فعالیت های سازنده برخوردار می باشند، اما ترجیح می دهند قابلیت های خود را در کارهای عکس این موارد مورد استفاده قرار دهند. این افراد در هنگام یافتن شغل به سمت مشاغلی متمایل می شوند که یا برایشان نامناسب بوده و یا در دل خود از این شغل ها نفرت دارند.

در مقوله خود تخریبی، چنانچه این دسته افراد به موفقیتی نائل شوند، آن ها را بسیار کوچک و بی ارزش قلمداد می کنند. بر همین اساس، در تصور این افراد هرگونه موفقیتی به مثابه شکست و ناکامی به شمار می آید. روی گردانی از بروز استعدادهای خود، اجتناب از بررسی واقع بینانه زندگی، احساس اضطراب در مواقع انجام فعالیت های سازنده، کمال گرا بودن، بی احتیاط بودن در استفاده از منابع مالی و پول، قرار داشتن در معرض سوء استفاده و تحقیر شدن، گرفتن تصمیم های بد در مورد موضوعات حائز اهمیت زندگی، از دیگر ویژگی های افراد دارای اختلال خود تخریبی محسوب می شود.

پیشنهاد می کنیم بخوانید: درمان خود انتقادی با شفقت ورزیدن به خود

عادت ها و نشانه های اختلال خود تخریبی

ذهنیت شکست یکی از نشانه ها و عادت های بارز اختلال خود تخریبی به شمار می رود. در این حالت فرد آماده و پذیرای شکست خوردن می شود و سرانجام هم با این موضوع مواجه می گردد. در باور و تفکر فرد خود تخریبی افکار منفی و نادرست موج می زند. بی عمل بودن و عدم اقدام برای انجام کاری، از دیگر نشانه های افراد خود تخریب تلقی می شود. در این مواقع فرد در برابر رویدادهای روزمره رفتار منفعلانه ای بروز می دهد.

در معرض نمایش قرار دادن فردی ناتوان و بی کفایت، از عادت های نادرست در مقوله اختلال خود تخریبی می باشد. در این شرایط فرد خود را در دسترسی به موفقیت ناتوان و بی کفایت می بیند. یکی از رفتارهای نادرست و پیچیده در باب خود تخریبی، خراب کردن روابط و تعاملات اجتماعی می باشد. غفلت روانی، پرهیز از کمک خواستن از دیگران، مخفی کردن احساسات، گرایش به سمت مصرف الکل و مواد مخدر، دلسوزی به حال خود و صدمه زدن به خود، از دیگر نشانه های اختلال خود تخریبی محسوب می گردد.

انتقاد به خود

نحوه درمان اختلال خود تخریبی

در شکل گیری اختلال خود تخریبی، عزت نفس پایین بسیار تاثیر گذار مؤثر می باشد. تبلور احساس دوست داشتنی نبودن به همراه عزت نفس پایین، در روان و افکار فرد تصورات و ذهنیت نادرستی را ایجاد می سازد. بر همین اساس، ارتقای عزت نفس و برخورداری از اعتماد به نفس بالا، در درمان خود تخریبی کمک شایانی می کند. شناسایی و تشخیص ریشه ها و عادت های این اختلال نیز در بهبود آن تاثیر گذار و مؤثر می باشد. شناخت خود، احساسات، روابط و تعاملات خود نیز در این زمینه اثرگذار است. برای نتیجه گیری بهتر و مطلوب تر در اختلال خود تخریبی کمک گرفتن از یک روانکاو نیز راه را برای برطرف ساختن این مشکل هموار می کند.

لطفا به این مطلب امتیاز دهید:
[تعداد رای: 0 - میانگین امتیاز: 0]
contact us
با ما در تماس باشید!
اشتراک در شبکه های اجتماعی:
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
22004925 - 021 رزرو وقت تست آنلاین