درمان خود انتقادی با شفقت ورزیدن به خود

خود انتقادی به داشتن انتظارات بالا از خود و تلاش برای پیشرفت تعریف شده است. برای درمان خود انتقادی بهترین کار بررسی طرحواره کمال گرایی و معیارهای سرسختانه در فرد است. افراد خود انتقادگر هنگام روبرو شدن با مانع در راه رسیدن به اهدافشان، بسیار آسیب پذیر می شوند و مستعد تجربه تسلیم، فرار یا جبران افرادی در برابر هدف خود هستند. گاهی در این موارد، افسردگی با احساس حقارت شدید، احساس گناه، بی ارزشی و شکست در مطابقت با معیارهای مورد انتظارشان سر بر می آورد. خود انتقادی را می توان در عمل به دو گونه تعریف کرد. نوعی از خود انتقادی وجود دارد که بر استانداردهای نسبتا بیرونی متکی است و نوع دیگر آن مستلزم وجود استاندارهای درونی است که در ادامه به آنها می پردازیم.

خود انتقادی مقایسه ای

این نوع از خود انتقادی به صورت دید منفی نسبت به خود، به سبب مقایسه خود با دیگران تعریف شده است. در این سطح، تمرکز بر مقایسه نامناسب خود با دیگرانی است که برتر، متخاصم و منتقد به نظر می رسند و در نهایت به نارضایتی و ناراحتی از مواجهه و ارزیابی شدن توسط دیگران منجر می شود. از آنجا که دیگران از نظر شخص، متخاصم و متوقع هستند، او نمی تواند با آنها صادق باشد و باید خود را از مواجه شدن با دیگران و تحت تسلط آنها درآمدن حفظ نماید. بنابراین خود انتقادی مقایسه ای، اغلب با خصومت بین شخصی و سطوح پایین توافق و برون گرایی رابطه مستقیم دارد. همچنین این نوع از خود انتقادی منجر به احساس حقارت و ناتوانی در فایق آمدن بر مشکلات زندگی می شود. پس برای درمان خود انتقادی بهتر است به روابط بین فردی و طرحواره درمانی پرداخت.

خود انتقادی مقایسه ای

خود انتقادی درونی شده

این نوع از خود انتقادی به صورت دید منفی نسبت به خود، به سبب مقایسه خود با استانداردهای شخصی و درونی تعریف شده است. از آنجا که این استانداردها بسیار بالا هستند، تحقق آنها غیر ممکن است و این عدم تحقق از دید شخص خودانتقادگر، ضعف و نقص به حساب می آید.

داشتن استاندارهای بالا جزء اساسی خود انتقادی درونی شده است. یک پاسخ خود انتقادانه به موفقیت معمولا منجر به نپذیرفتن ارزش و لذت موفقیت حصول یافته، به دلیل استاندارهای دایما در حال افزایش است. وقتی استانداردهای بالای شخص تحقق می یابند، فرد خود انتقادگر راضی نمی شود و با وضع استانداردهای سطح بالاتر، موفقیت خود را چون شکست ارزیابی می کند.

پیشنهاد می کنیم بخوانید: خودشیفتگی آشکار و پنهان را بشناسید

بنابراین مشکل تنها تعریف آرمانی موفقیت نیست، بلکه پاسخ ناسازگارانه به موفقیت کسب شده را که قبلا فرد آن را موفقیت تعریف کرده بود، نیز در بر می گیرد. گذشته از اینها، مجازاتی که فرد به سبب نرسیدن به این استانداردها برای خود در نظر می گیرد بسیار نامعقول است. خودتنبیهی یک مشخصه اساسی خود انتقادی درونی شده است و از آنجا که این افراد نقص هایشان را در برخی زمینه های خاص نمی پذیرند، شکست در آنها احساس بی ارزشی مطلق بوجود می آورد.

پیامدهای منفی خود انتقادی

متخصصان بر این باورند که خود انتقادی رابطه مستقیمی با شرم دارد. هر دو ریسک ابتلا به اختلالات گوناگون مانند افسردگی و اضطراب را بالا می برند و موجب افزایش احتمال عود افسردگی می گردند. روانشناسان همچنین می گویند خود انتقادی دوران کودکی، با اختلالات سازگاری رفتاری در بزرگسالی مرتبط است و موجب بروز افسردگی های دراز مدت در آنها می شود.

خود انتقادی

درمان خود انتقادی با شفقت ورزیدن به خود

اصولا تعریف ما از شفقت، در تماس بودن با رنج دیگران، آگاه شدن از دردشان، احساس مهربانی و تمایل برای کاهش رنج آنهاست که اینها نیازمند یک فهم بدون قضاوت از شکست یا اشتباه است. حال اگر بخواهیم به جای خود انتقادی به خود شفقت بورزیم، چگونه رفتار می کنیم؟

شفقت به خود شامل در تماس و پذیرا بودن رنج خود، اجتناب نکردن از آن، ایجاد تمایل برای کاهش رنج و برخورد مهربانانه با خود است. شفقت به خود همچنین نیازمند فهم بدون قضاوت از درد، نواقص و شکست های خود است. در حالیکه بسیاری تصور می کنند افراد اساسا به خودشان علاقه مند هستند و بیشتر نگران خودشانند تا دیگران. اما تجربه نشان می دهند که افراد نسبت به خودشان سخت گیرتر و نامهربان ترند. در حالیکه چنین سختگیری نسبت به خود، ممکن است در ترس از خودخواهی ریشه داشته باشد. شفقت به خود، منجر به خود مرکز بینی نخواهد شد و کمک می کند که فرد دریابد رنج، شکست و نقص اقتضای انسان بودن است و همه افراد ارزش شفقت کردن دارند.

جالب است بدانید کمتر قضاوت کردن نسبت به خود، منجر به کمتر قضاوت کردن نسبت به دیگران نیز می شود. داشتن شفقت به خود منجر به بخشیدن شکست ها، نقاط ضعف خود و احترام گذاشتن به خود به عنوان یک انسان (محدود و ناکامل) می شود و یک انسجام متعادل میان دغدغه خود و دغدغه برای دیگران ایجاد می کند. حالتی که محققان آن را برای عملکرد روانی بهینه، ضروری می دانند.

در حالیکه داشتن شفقت به خود نیازمند این است که فرد به انتقاد سخت گیرانه از خود به خاطر شکست یا نرسیدن به استاندارها نپردازد. اما به معنی توجه نکردن یا اصلاح نکردن این شکست ها نیست. بلکه به این معناست که اعمالی که برای عملکرد بهینه سلامتی لازم هستند، با ملایمت و شکیبایی پیگیری شوند. بنابراین توجه و بهره گیری از این روش، به علت توجه به خود، منجر به انفعال و سکون نمی شود. بلکه نداشتن شفقت به خود است که به احتمال بیشتری به انفعال می انجامد.

درمان خود انتقادی

در نهایت بدانید که از طریق شفقت ورزیدن به خود است که فرد یک امنیت هیجانی به وجود می آورد که بتواند بدون ترس از سرزنش خود، خودش را به وضوح ببیند و فرصت پیدا کند تا با دقت بیشتری الگوهای ناسازگار فکری، هیجانی و رفتاری را درک و اصلاح کند. اینگونه است که می تواند یک نیروی انگیزشی ارزشمند برای رشد و تغییر فراهم آورد و به یک حالت متعادل روانی دست یابد.

لطفا به این مطلب امتیاز دهید:
[تعداد رای: 1 - میانگین امتیاز: 5]
contact us
با ما در تماس باشید!
اشتراک در شبکه های اجتماعی:
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
22623587 - 021 رزرو وقت تست آنلاین